De blik van een invaller

Het zal je maar gebeuren. Belt een oud collega en mede-gemeentelid je op: Joh, Jaap wil je volgende week mee naar Wit Rusland. We komen een chauffeur te kort. Dit gebeurde Jacob van As in Maasdam. Nou hij wilde wel, want dat had hij al eens eerder aangegeven. Maar of dat nu op korte termijn ook doorgang kon vinden??? De maandag erop was het geregeld en dinsdag kwam hij in Katwijk aan Zee kijken en zijn paspoort brengen.

En ja, of de katwijkse lezers het nu leuk vinden of niet, maar dat is voor een "vreemde" een hele cultuurshock. Ik bedoel ruim tien dagen op stap met een groep katwijkers. Het is allemaal goed gekomen, maar misschien dat de foto's van Jacob iets vertonen van de "verbazing en verwondering". 😃 Alleen al die man in die blauwe jas, die daar op zijn gemakje vis gaat staan bakken. (En lekker dat hij het vond! Ja, Jacob bedoel ik)

Klik hier Jacob's foto-impressie

Foto's op een rij.

Er zijn nog meer foto's maar deze zijn nu beschikbaar. later komen er nog meer. De kwaliteit is niet altijd even goed. Niet alle mobile telefoons beschikken over een goede camera.

De blik van een diaken

Dit jaar was onze diaken Jan van Duijvenbode mee op reis. U zag hem al op de foto's. Hij maakte ook zelf foto's. Die krijgen hier een plaats. Ze staan in een map die verschijnt door op de foto te klikken.

Een bericht op de stads-TV van Kobryn.

Al weer 3 jaar geleden bezochten we:

Кобринский психоневрологический дом-интернат,

Oftewel: neuropsychiatrisch tehuis van Kobryn. Daar was toen een filmploeg aanwezig. het bleek van de stadsomroep. De uitzending had de directeur voor ons op een schijfje gezet en zodoende kunt u dit programma-onderdeel ook zien. Helaas kan ik het niet voor u vertalen. Wel is me duidelijk dat hij in het bericht niet over ons verteld, maar over de landelijke gehandicapten-dag, ter gelegenheid waarvan de plaatselijke kerk een uitdeling deed en er muziek was van een veteranenkoor.

Hier zijn de foto's van dat transport: als u op de foto klikt kunt u ze zien. U wordt omgeleid.

Excuses

Door alle andere media die reageren is er dan in eens een blackout op dit blog. Publiceren lukte niet in Belarus en onderweg moeilijk. En dan raak je weer gewend aan een ander medium en vergeet hier een definitief bericht te plaatsen.
Gisterenmorgen na het laatste bericht veilig geland op Schiphol. Het was een lawaaiig vliegtuig maar het vloog en landde voortreffelijk.
Inmiddels weer aan de gewone gang van het werk. Morgen wijkavond, vrijdag Calvijnkring en zondag de dienst met bevestiging van ambtsdragers. Dus dan is er ineens weer werk genoeg.
Ik hoop zeer binnenkort (als het even wil vandaag) foto's te plaatsen van de vrienden. Dat lukte niet direct vanaf mijn telefoon. Dan heeft u ook bijdragen van de andere deelnemers aan het transport. Dan vertel ik ook nog het een en ander van de laatste dagen.
Fijn dat u zo hebt meegeleefd.

Terugtocht.

In alle vroegte bleek er ineens een verandering van de plannen. Ik was om 3.15 op. Gewassen en aangekleed keek ik door het raam hoe het weer was. Daar kwam een auto aan. Dat bleek een vriend die in de late avond waarschijnlijk ineens had opgemerkt dat het onmogelijk is lopend over de grens te gaan. Maar hij was bereid te rijden. Waarom hij wel de grens over mocht weet ik niet. Misschien heeft hij het me wel verteld, maar dat verstond ik natuurlijk niet. Net als al die andere verhalen die hij vertelde. Maar goed ik ben nu op de luchthaven en over een uur en 15 minuten wordt er gevlogen. Tenminste...?!

Maandagmorgen 21 november

Het is even na 6 uur en ik verlaat Minsk in een autobus. Over de snelweg is het een kleine 2 uur naar Ashmany. Daar zal ik worden opgehaald. Gisteren in de dienst bij de vrienden uit Minsk. 'S middags een ontmoeting met Andre en Valja. Andre is werkzaam als docent Grieks in Kiev en als ertaler voor Wyclif. Hij was in het verre oosten van Rusland. 4 maanden geen sneeuw en ijs per jaar. Hij vertaalt naar het Karak. In de avond de fam. Kirdun weer ontmoet. De zos en dochters waren terug van een jeugdbijeenkomst elders. Er waren ongeveer 600 jongeren. Nu op naar Elena in Vojgany.

De dag in foto's

Er zijn er nog meer. Maar zo is het voor vandaag genoeg.

Een volle zaterdag

Vanmorgen was Slava present op het busstation. Samen hebben we een ontbijtje gedaan en daarbij gesproken over het werk van de uitgeverij van gereformeerde boeken. Daarna bezochten we de uitgeverij en de opslag. Het was een Zegen rijk jaar. Meer dan andere jaren werden boeken vertaald en uitgegeven. Ook worden ze goed verkocht. Het boek over Calvijn dat werd vertaald is al meer dan 300 keer verkocht. Inmiddels is ook een boek van Dr. Beeke over Calvijn verschenen.
Daarna spraken we met vader en zoon over plannen voor het nieuwe jaar en de toekomst.
Daar hoort u later meer van.
In de middag ben ik naar mijn hotel gebracht. En daarna met Pjotr een kaartje gekocht voor de reis van maandag. Bij Pjotr en zij vrouw gegeten. Na alle soep, nu echt Borsj. Pjotr vrouw, een Oekraïnse kent ds. Nazroek heel goed. De families zijn bevriend. Zo kwam het gesprek ook op de vrienden van de Oekraïne-groep. Dochter Martha, violiate en dirigente, heeft met haar orkest een mooie CD opgenomen. Legale kopieën kunnen voor het goede doel worden verkregen. De prijs weet ik nog niet. Eens kijken wat het maken van kopieën kost.
Nu is het ongeveer bedtijd. Een lange dag. De afspraak met de tolk voor maandag, Alla, is al gemaakt. Een kaartje voor de bus heb ik ook. Dus het kan morgen een rustige zondag worden.
Ik wens u allen een gezegende zondag.

Reis van Mazyr naar Minsk

Het is 6 uur. Ik zit in een verlengde Mercedesbus met 18 zitplaatsen. We hobbelen net hoge snelheid. Verwachte aankomst tijd in Minsk 09.30 uur. Wasilli heeft me om 05.30 opgehaald in mijn hotel. De juffrouw van de receptie lag onder een dekbed achter de balie. Toen ik de sleutel op de balie legde opende ze haar ogen. Daswiedanja.
Wasilli vertelde dat zijn zoons en de vertaalster Alonka om half 2 met de trein naar Mogilev waren vertrokken voor de jeugdconferentie. Straks hoop ik Slava Viazovsky te ontmoeten. Later ook zijn vader Georgi. Een lange zit nu. Gelukkig heb ik goed geslapen. Opdringerige muziek moet de reizigers vermaken!? Daar heb ik elders nog wel wat over te zeggen.

Wekelijkse gebedsdienst

Vanavond om 6 uur was de wekelijkse gebedsdienst.  Die duurde ongeveer een uur. Een korte toespraak door de voorganger. Enkele liederen en gebeden. Ook ik werd gevraagd te spreken. Het was een hartelijk samenzijn. De vertaalster wist de aandacht gevangen te houden. Na afloop nog in het huis van de voorganger. Nu weer in hotel, want morgenochtend om 6 uur ga ik met een busje naar Minsk. De prijs van de rit van 3,5 uur is ongeveer €5.

Dan hoop ik om half 10 in Minsk te zijn en daar broeder Georgi en zijn zoon Slava te ontmoeten. Daar volgen dan besprekingen over nieuwe ontmoetingen in het nieuwe jaar.

Mazyr

Een Orthodoxe kerk staat in de steigers. Binnen lopen verschillende mensen in en uit. Een jonge man komt aanscheuren in een Oude Mercedes en loopt richting ingang. Onderweg bekruist hij zich verschillende keren en buigend gaat hij naar binnen. Als ik ook ben binnengegaan zie ik hem een bijdrage leveren of een boekje of kaars kopen. Even later gaat hij weer heen. Men is over het algemeen zeer godsdienstig. Voorin bijna iedere auto hangt een kleine ikoon met een gebedsketting.
Door de stad loopt een rivier. Aan de oever is een speelplek gemaakt. Nu verlaten, maar met mooi weer een prachtig wandelgebied.
Overigens is de temperatuur vandaag aangenaam. Een graad of 6 denk ik. Het zonnetje schijnt.

Vrijdag ontmoeting met Wasilli en Evgeni

Vanmorgen om 10 uur waren daar de dominee en de diaken, met een jonge dame uit Mogilev. Zij spreekt behoorlijk engels. Ze was als jong meisje vanwege de ramp van Tsjernobil verschillende keren in Amerika. Ze werd daar opgevangen, zoals ook kinderen uit de Oekraïne bij ons in Katwijk waren.
We gingen de kerk bekijken. Wij verkeerden in de veronderstelling dat die gereed was. Maar dat is niet het geval. De buitenkant is wel gereed, maar de binnenkant in het geheel niet. Daar moet nog heel wat werk verzet worden. Uit het hele land komen er broeders helpen. Soms ook uit Duitsland. De laatste jaren zijn er weinig problemen met de overheid. De laatste boete dateert van 2 jaar terug. Het betekent niet dat men vrij is om te doen en te laten wat men wil buiten de deur van het gebouw, maar er zijn mogelijkheden.
We hebben over allerlei zaken met elkaar gesproken. Nu ben ik weer terug in het hotel en wordt om half 6 opgehaald voor de vrijdagdienst. Ik hoop dan ook voor te gaan.
Ik maakte een korte wandeling door de omgeving van het hotel. Daar wat plaatjes van op een volgend blog.

Fam Wassili

Op het perron stond wasili en zijn zoon te wachten. Ze kenden de aankomsttijd. Dus dat was heel mooi. Een eindje rijden naar Mazyr. Daar was zijn vrouw en andere zoon. Hun oudste dochter studeert in Mogilev en de jongste was naar school. Die zie ik vast morgenochtend. Onder het eten dat gereed stond werd er via Google driftig gecommuniceerd. Filmpjes van de Russen in de Oude Kerk en de mannenzang lieten iets van Katwijk zien. Morgen ga ik het nieuwe bouwwerk zien. Nu is de dag wel vol. Groeten uit een koud en wittig Mazyr.

Werkgroep thuis.

Ik heb begrepen dat iedereen thuis is. Dat is heerlijk. Het enthousiasme van thuiskomen zal wel de reden zijn dat ik niets meer hoor. Maar dat is ook goed. Geen bericht , goed bericht zal ik maar denken. We mochten een vruchtbare reis maken met elkaar. Het is moeilijk uit te drukken wat het voor de verschillende contacten betekent dat er hulp komt. Maar misschien kunt u het aan de foto's zijn.

Bijeenkomst in Ichtuskerk

Excuses. Maar meestal geen verbinding onderweg. Ben nu in Mazyr. Pastor wassili heeft me van station gehaald.

In de trein

Zojuist in de trein gestapt. 11.14 uur. Aankomst volgens de dienstregeling 17.35. Mijn kaartje aangenomen door de wagonbediende. Die me zo even kwam vragen of ik beddengoed nodig had. Dat begreep ik toen niet maar hij maakte even later het bekende slaapgebaar. En nu overdacht ik me dat hij iets zei als spagonitzwe. En spagone notche is welterusten. Dus.
Ik heb niet een stoel maar een bank ter beschikking.  Daar kun je met drie man op zitten en in je eentje op liggen. En dat allemaal voor goed 4 euro. En voor een reis van 6 uur. Er zijn maar weinig mensen in de trein. Hij rijdt ook niet snel. Een diesel locomotief voor de geïnteresseerden. Geen bovenleiding. Zal ook wel voor de winterse problemen zijn.
Ik kreeg van Anna een tas mee voor onderweg. Het zit allemaal verpakt in plastic dus later nog wel een plaatje. Maar ik zie augurken, koteletten en gehaktballen. Dus ik kom van de honger niet om.😀
Het is altijd een wat weemoedig afscheid hier. Zie je elkaar ooit weer?
Zo bleek de vrouw van Pastor Vladimir overleden te zijn. Een oude man van 80 met een weemoedige blik. Ik kan niet zo goed overweg met een gemakkelijke manier van spreken, als is het allemaal waar. We zijn onderweg naar een beter Vaderland, maar hier en nu blijft het gemis. En de omstanders keken blij en zeiden je vrouw heeft een wandeling gemaakt naar de hemel. En Vladimir knikte. Maar zijn blik bleef. Wat hebben die mensen niet meegemaakt voor dat de muur viel. En hoe is hun liefdesband daardoor versterkt. Wat hebben ze elkaar moeten missen, niet wetend of ze elkaar ooit nog zouden zien. Wat een nood betekende de jaren lange ballingschap. Ook al hebben we vele dogmatische verschillen, toch ervaren we een band door het geloof in één Heere. Door het offer van die Ene die Zichzelf voor ons liet verbannen uit de gemeenschap van God en mensen. Gesprekken met Valentina en haar Pastor leerde met dat ook velen van hen ballingschap en gevangenschap hebben ondervonden. Onder het blog van de dominee vindt u een link naar een stuk van Kees van de Staaij. Hij spreekt over niet te snel oordelen. Moesten wij ook maar niet doen.

Hannover bereikt.

Zojuist meldt Jan Nicolas dat ze zijn gestopt en Hannover hebben bereikt.  Dat betekent dat ze morgen alle tijd hebben om thuis te komen. Natuurlijk zijn ze er nog niet, maar het gaar voorspoedig. Dat is voor allemaal mooi, maar zeker voor de nieuwelingen.  Ik hoop morgen om even na 11 de trein te nemen naar Kalinkovichi. Een treinreis van 6 uur. Zo lang kun je in Nederland niet eens in de trein zitten. En dat alles voor 8 roebel en 53 koperen.  Juist dat is €4,27. Morgen meer. Ik ga zo slapen.

Bezoek aan MBO-school.

Een goede ontmoeting met Pjotr Stepanowitz. De directeur van een Mbo-school met internaat. We hebben er verschillende klassen bezocht. En overal zag ik  allerlei goederen uit Katwijk. Mooi om te zien en de directeur ws er dankbaar voor. Hieronder wat plaatjes. En na het bezoek moesten we natuurlijk ook een hapje eten. Daar hoort erbij.