Humanitair transport vanuit de Hervormde gemeente Katwijk aan Zee naar Belarus
vrijdag 29 november 2019
donderdag 28 november 2019
Pech.
Probleem. We hebben pech en staan stil in Melle. Helaas. Maar wel komt er een monteur. We hopen dat hij een oplossing heeft. Later meer.
Euthanasia - Anstalt
We stonden vannacht wel geparkeerd op een bijzondere plek.
Een gedenkplaats voor de slachtoffers van de moordpraktijken van de Nazi's. In begin 1940 werden op deze plaats patienten van joodse komaf uit psychiatrische en andere klinieken vergast, om te testen of het gas goed werkte.
Verschrikkelijk.
Weer op weg.
We rijden. Zucht. Was een kapotte leiding. En de bus startte daarna niet. Dus weer een probleem. Maar zo vroeg Maarten Beens via de telefoon, zijn alle kleppen dicht? Dat is voor de beveiliging. En nee, die stonden nog open. En town ze dicht waren. Vroem, vroem. Als er toch geen vaklieden waren.
De aftocht der gladiator en. Hier.
Donderdag.
Gisteravond hebben we de wagens geparkeerd in Brandenburg an der Havel. De bus sloeg af en deed niets meer. Hij siste en verloor dus lucht. Wat nu? Vanmorgen startte hij direct. Maar weer sissen. Huig vond het lek. Naar nu? We wordt een oplossing gezocht.
woensdag 27 november 2019
Duitsland
We passeerden de Pools-Duitse grens. Nu op weg naar Brandenburg an der Havel. Daar hopen we te overnachten.
Videoberichten
Video via Facebook gaat eenvoudiger. Dus daarom een aantal links
Het zijn geen indrukwekkende films. Gewoon een impressive.
Woensdagmorgen 27 Nov. 2019
Na de verplichte rusttijd konden we om 10.37 weer gaan rijden. Een onbijt in het hotelletje waar we hebben geslapen. En nu zijn we dan al even op weg.
Gisteren was het een enerverende dag met veel tegenslag. We waren nog maar een klein half uur onderweg town we werden aangehouden door de politie. De rijtijden moesten worden gecontroleerd! En men wist al direct welke dagen moesten worden gecontroleerd. 19 en 20 November. Juist, die avond en nacht stonden we op het douaneterrein. En daar moet je wachten. We arriveerden aan de Poolse grens om 10 uur Russische tijd. We waren 12 uur later over. Het grootste deel van die tijd stonden we stil. Daarna reden we 1 km naar de overkant, om vervolgens bij de inklaringspost van de douane opnieuw 6 uur still te staan. En dat hadden er 9 moeten zijn volgens de politie. Tja, dat was dus een groot probleem. En dat werden 4 bekeuringen voor de chauffeurs van €50 ieder. Gelukkig day men de bus niet aanhield. Anders waren er nog 2 bijgekomen.
En we mochten blij zijn, zo vond de agent, dat we niet in Polen waren aangehouden. Dan was de bekeuring vele malen hoger geweest. Maar goed na bijna 3 uur wachten, konden we verder reizen. Voor de grens stond een file van kilometers lang. Dat hebt u misschien gezien. Verder ging het redelijk vlot, maar nu nog eraf. We mochten niet langs een baan met 4 vrachtwagens voor. We moesten aansluiten bij de baan met "30 wachtenden voor u". Ook bij de Poolse grens die hele rij vrachtwagens. En dus duurde het hele gebeuren toch een kleine 10 uur. Daarna nog bijna 2 uur tot het hotel. De twee uur tijdsverschil maakte het leed een beetje goed. Maar inhalen lukt niet, dus is de planning donderdagavond thuis.
In Nederland is het bijna onmogelijk om de computers van douane, belastingdienst en politie met elkaar te laten communiceren. Maar in Belarus heeft men daar geen enkele moeite mee. We zeggen maar niets. We zijn weer wat wijzer.
In de Europese unie.
Het was Lang wachten, naar nu zijn we onderweg naar onze overnachting in Siedlce. Allen welterusten en morgen wat meer over onze perikelen.
dinsdag 26 november 2019
Papieren gereed, naar....
Alle papieren zijn in orde bevonden, maar nu staan we in de rij om het laatste papiertje in te leveren en door de laatste slagboom te gaan. Of er staat iets in de weg of men is koffiedrinken.
Op het grensgebied van Belarus
We zijn zojuist het grensterrein opgereden. En de rij stond niet alleen voor de grens, maar ook op de grens. En nu kunnen we we niet voorbij. En op mijn vraag of we in de korte rij van de bederfelijke waar mochten gaan staan, kwàm een korte en duidelijke antwoord. Njet, alleen in de lange rij. Dus dat wordt laat.
Aan de grens
Inmiddels staan we voor de poort van de EU. Kilometers vrachtwagens op een rij zijn we voorbij gereden en nu we tussen gelaten.
Dinsdagmorgen
Deze morgen bezochten we een school en internaat voor kinderen met een verstandelijke beperking. Zij die ouders hebben gaan in het weekend naar huis. Op de terugweg nog even langs bij een groep jongeren die contact hebben de St. Gichon in Almelo.
Nu nog een kopje koffie in het kantoor van Valentina en dan naar de grens.
Hier nog een filmpje van de Reis naar Antopal. Ook staan er straks nog een aantal stukjes op YouTube. Kijk op videokanaal.
zondag 24 november 2019
Zondag in Minsk
Vanmorgen en vanmiddag een dienst bijgewoond. In beide diensten een korter preek gehouden. Met vertaling. Vanmiddag hebben we de stoel meegenomen van werkgroep Uddel. Vanavond was ik nog met Pjotr in de gemeente. Daarna bracht hij me terug bij de anderen in het hotel.
De avondmaaltijd stond toen gereed. Heerlijke snert. Dat smaakt prima bij min 6. En na tussen de middag Al wat gekregen re hebben en na de dienst van drie uur weet koffie/thee met schalen lekkers, was het prima voor de avond.
Morgenochtend rond 11 uur op weg naar Kobryn.
zaterdag 23 november 2019
Minsk Almaz hotel.
De bus staaat op zijn plaats op de parkeerplaats bij het Almazhotel. Jan bracht de vrachtwagen ook binnen. Lukte allemaal net. Nu een broodje en een visje. Opgewarmd in Huib zijn oventje. De paspoorten worden ingeschreven en dan is het wachten op Pjotr die om 3 uur hier hoopt te zijn. We gaan Dan een stoel wegbrengen waar he op kan staan.
Het filmpje van vanmorgen staat we inmiddels op.
Zaterdagmiddag
Inmiddels rijden we op de snelweg naar Minsk. Daar hopen we te verblijven in het Almazhotel. Al jaren het adres van Charité-werkgroepen. Pjotr hoopt ons daar om 3 uur te ontmoeten. In de bus zijn de aardappelen al geschild. Balletje gehakt en doperwten en wortelen, staat er voorts op het menu. Net of we in Katwijk zijn dus. Vooruit maar.
Zaterdagmorgen
Na een rustige nacht staan we vroeg op. De mannen willen zelfgebakken brood. Ze hebben nu even genoeg van het Russische manna. Dat betekent wel even uur eerder op, maar dat hebben ze er graag voor over. Het is bar koud. 7 graden vorst. De bus en de vrachtauto hebben startproblemen. Maar uiteindelijk rijdt alles. Na een hartelijk afscheid zijn we nu onderweg naar het gemeentehuis in Volozhin. Daar ontmoeten we de vice gouverneur van het district. Hij zal ons waarschijnlijk vragen in het vervolg met hen de hulp te regelen. Maar we werken altijd met NGO's en dat zullen we ook in de toekomst doen. Ons hoofdbestuur onderhoudt goede betrekkingen met her ministerie van Humanitaire zaken. En dat willen we naar zo laten. Jelena in onze vrouw in deze regio, en dat willen we ook zo laten. Ze heeft bewezen een betrouwbare partner te zijn.
vrijdag 22 november 2019
Een vrijdag in Volozhin en Vojgany
De vrijdag stond er een uitgebreid ontbijt klaar om 9 uur. Daarna begonnen we om 10.00 uur met een rondrit langs verschillende huizen. Daar bezochten we enkele zeer arme mensen en ook een aantal gehandicapten. Daarna bezochten we een soort van naschoolse opvang. Daar krijgen kinder tussen 5 en 12, o.a. Engelse Les, en doen allerlei creatieve bezigheden. Ook een opvang voor lichamelijk en verstandelijk gehandicapten. En tot slot een internaat voor kinderen van alcoholverslaafden.
Hieronder een aantal filmpjes om een indruk te geven.
donderdag 21 november 2019
Lossen van de goederen
Hier een beeld van het lossen van een vrachtwagen met mensen handen. Kenners, zeggen dat gaat vlugger als met een heftuck.
Bereik wordt minder.
Langzaam aan begint het bereik minder te worden. Het kan dus zomaar gebeuren dat we tot zaterdag via dit medium onbereikbaar zijn. Dit schrijf ik voor het geval dat.
Op het douaneterrein.
Jan en Leen hebben inmiddels Jelena en Alexander ontmoet. Ze staan nu op het terrein van de douane. Ongeveer een uur werk is de verwachting. Daarna gaan ze dan naar Vojgany, waar we elkaar weer hopen te ontmoeten. En daar staat Dan hopelijk een grote groep gereed om the helpen met lossen. Wij zijn ongeveer 180 km. verwijderd van ons doel.
Hoe krijg je een international bedrijf?
Daar is natuurlijk een goede reclamecampagne voor nodig!
Hoe doe je dat? Adverteren op de Charitébus. Dat is het antwoord. Je maakt naamsbekendheid van Katwijk tot Kobryn. Dank aan onze sponsoren.
woensdag 20 november 2019
Aangekomen in Kobryn.
Sinds de opwekkende berichten voor de Russische grens is er heel wat gebeurd. Het ging goed tot een uur of 3. Toen dachten we nog zo snel is het nog nooit gegaan. Maar we kwam Al meer moeite. En uiteindelijk duurde het tot 10 uur dat we de grens overgingen. Daarna waren we nog uren bij de inklaring. Ik ga u maar niet omstandig uitleggen wat er allemaal mis was. Het kwam er op neer dat iemand bij het invullen van een website op internet het een en ander was vergeten. Het huis Familiehaven kwam daar niet op voor en mocht dus ook geen goederen ontvangen. Maar ze hoorde er wel op te staan en de bevestiging was gegeven. Maar hoe nu verder. Uiteindelijk rond 4 uur vond een betrokken douanebeambte het in een oudere lijst en town konden we wel zingen. Ondertussen waren Gerrit en Huig Al vertrokken naar Kobryn en town de andere ook daar aankwamen hadden 4 sterkte mannen en een heftuck met chauffeur de wagen leeg. Toen nog wat uit de bus en Huib begin aan de zuurkool. Nu hebbn we gegeten, wordt we afgewassen en zijn een aantal al bezig hun nachtgewaad aan te doen. Jan en Leen gaan morgenochtend rond 5 uur rijden en de andere volgen dan wat later naar Vojgany.
Inmiddels is het al 40 uur geleden dat we opstonden van ons bed. Dus wordt het tijd re gaan liggen. We zijn in Belarus. En we weten het weer.
dinsdag 19 november 2019
Dat valt nog Mee.
Dit is dan voorlopig het laatste bericht. De papieren zijn gereed. De telefoons gaan uit, want anders gaan we roamen tegen hele dure tarieven. Allen welterusten en tot morgen.
Wachten.
Minstens 21 vrachtwagens van wie de papieren eerst behandeld worden. We zijn wel 40 loketten, naar ik zag niet veel meer dan 6 in werking. Dus dat worst nog wel even wachten.
Op de grens
De rij voorbij gereden. Een vriendelijke Pool last one ertussen. Nu nog een paar good en dan naar binnen.
Bijna aan de Poolse grens.
We naderen de grens met Belarus. 30 km nog. Of er daarna nog berichten komen kan ik niet zeggen. Hangt een beetje af van de provider. We hadden gisteren en vandaag een hele rustige reis, zonder oponthoud. Dankbaar dat we hier veilig mochten . Nu een beetje mistig, naar nog goed zicht. Wordt wel kouder. Ook al komen we morgenochtend nog geen berichten Dan zal we wel weer een meditatie zijn op Woorden voor onderweg.
Stralende dag.
Ik heb geen idee van het weer in Nederland, maar wij hebben een stralwnde dag. Beetje sluierbewolking en Al heel de dag zon. Vanmorgen was het winter's fris, naar nu is het 13°. Dus prima reisweer.
Inmiddels schieten we behoorlijk op. We hebben nog ruin 300 km. te gaan tot aan de grens. Daar zullen we niet veel korter over doen dan 5 uur. Misschien zelfs wel meer. Al met al zou dat betekenen dat we Dan om 20.00 uur bij de Poolse douane zijn. Even verder is het dan al 22.00 uur. En kan het dus zo maar gebeuren day we Dan om 24.00 uur bij de Russische grens aankomen. Ik bereid u vast voor op uren "radiostilte". Een heel klein beetje internet toegang kost al € 5. Dus dat doen we maar niet. Voorlopig kan het nog.
Woorden voor onderweg
Een mij zeer geliefde lezer van dit blog vraagt zich af of ik het aan de lezer genoeg duidelijk heb gemaakt dat u ook iedere dag een meditatief woord kunt meelezen. Daarom zet ik het ook tussen de posts op dit blog. Maartj u kunt eenvoudig via de link Woorden voor onderweg er heen.
Op de snelweg in Polen.
Vandaag is het weer allemaal rechtdoor. 650 km. tot aan de grens. Het is prachtig weer.
maandag 18 november 2019
Overnachting in Torzym.
We wensen jullie allen een goede nachtrust.
Polen
We zijn zojuist de Poolse grens gepasseerd. Even langs het kantoor van de told en dan naar de overnachtingsplaats in Torzym.
500 km gedaan.
Nu ik dit schrijf hebben we de eerste 500 km. achter ons. Voor we gaan rusten zullen we nog 300 km. moeten maken. Inmiddels heeft Huib de soeppan al vast tussen de slingerschotten staan. Rina's soep eten we vanavond. Huig heeft ze met Marjan gemaakt. Zo is Rina op deze dag toch in onze gedachten bij ons. Dan zit er in een pan soep een wereld aan herinneringen voor Huig. En als ik dit opschrijf, denk ik ineens ook aan Nel de Borst. Ze revalideert na een ernstig infarct. Haar Chris moet ze al vele jaren missen. Welk een enthousiasme en mededogen was er in hem voor de mensen die onderliggen en tekort komen. En hoe hartelijk zong hij van de Zaligmaker. En we denken ook aan Truus den Haas en haar Jaap. Wat missen we zijn oprechtheid en kinderlijke vreze des Heeren. Wat mocht hij vaak bewogen bidden na een dag vol ontmoetingen met mensen in nood. En we denken ook aan Janna Vooys en haar Willem. Voor een ieder die hem gekend heeft, zeg ik niets nieuws als ik aan hem denk als een baas. Ik zie hem zitten, op de dag na het overlijden van Chris, op de grond tegen de muur met zijn blik op oneindig. En hoor die grote man met kinderlijke stem zingen: veilig in Jezus armen. Jan en Krijna van Duijn weten alles van verlies en verdriet. Hoezeer ook dankbaar voor wat ze bij elkaar hebben gevonden.
Onderweg zijn geeft tijd en ruimte om stil te overdenken. De Psalm zingt: 'k zal gedenken, hoe voor dezen, ons de Heer' heeft gunst bewezen.
Oh, daar is heel wat voor nodig voor we zo ver zijn dat we hierin meekomen. Het is net als met de verkondiging van het Evangelie aan mensen in nood, middenin een onderdrukkende samenleving. Ik verkondig u grote blijdschap.... Nou daar zie ik niets van. En toch, Al ga ik ook door een dal van de schaduw van de dood. Ik zal niet vrezen. Gij zijt met mij. Dat is Zijn Naam! En zo redt Hij zondaren en geeft ze euwig leven. Jezus is Zaligmaker. Lof Zijn heerlijke Naam.
Bad Oeynhausen
Het kostte toch altijd een half uur. De snelweg af door het stadje en dan aan de andere kant er weer op. Nu een helemaal vernieuwde weg.
In Duitsland.
 |
Onderweg
We zijn vertrokken. Samen zongen we uit Psalm 3.
Maar, trouwe God, Gij zijt
Het schild, dat mij bevrijdt,
Mijn eer, mijn vast betrouwen;
Op U vest ik het oog;
Gij heft mijn hoofd omhoog,
En doet m’ Uw gunst aanschouwen.
In dit vertrouwen willen we ons week doen de komende dagen. Daar hebben we de Heere om gebeden samen.
We zijn onderweg. Daar heb ik iets over geschreven, dat nu te lezen is op Woorden voor onderweg. Het staat hier. www.gehoorzaamleven.nl
vrijdag 15 november 2019
Wat is er in een jaar veel veranderd!
Vorig jaar schreef ik om deze tijd over de operatie die Huib had ondergaan. En we wisten niet hoe het zou verdergaan. Inmiddels ziet u de foto's waar hij weer op de heftruck rijdt en de dokter was het er helemaal mee eens dat Huib weer mee zou gaan dit jaar.
Jan van Duijn moest vorig jaar thuis blijven. Inmiddels is ook hij geopereerd en rijdt weer als vanouds mee.
Leen Hazenoot moest ook verstek laten gaan. Niet altijd gaat het in ons leven als we graag zouden willen en kost iedere dag moeite en veel vermoeidheid. Ook met hem mag het beter gaan en hij rijdt samen met Jan in vrachtwagen 2.
We zijn dankbaar dat ze alle drie weer mee kunnen met het transport dit jaar. De Heere heeft het alles nog wel gemaakt!
Zo mogen we met acht man weer op pad gaan. Gerrit Kloos en Arie Messemaker op de bus, Huig Hartevelt en Arie de Geus in vrachtwagen 1. Ik kan gelukkig niet sturen, dus rijd ik samen met Huib mee in de bus.
Jan van Duijn moest vorig jaar thuis blijven. Inmiddels is ook hij geopereerd en rijdt weer als vanouds mee.
Leen Hazenoot moest ook verstek laten gaan. Niet altijd gaat het in ons leven als we graag zouden willen en kost iedere dag moeite en veel vermoeidheid. Ook met hem mag het beter gaan en hij rijdt samen met Jan in vrachtwagen 2.
We zijn dankbaar dat ze alle drie weer mee kunnen met het transport dit jaar. De Heere heeft het alles nog wel gemaakt!
Zo mogen we met acht man weer op pad gaan. Gerrit Kloos en Arie Messemaker op de bus, Huig Hartevelt en Arie de Geus in vrachtwagen 1. Ik kan gelukkig niet sturen, dus rijd ik samen met Huib mee in de bus.
Het reisplan 18 - 28 november 20
De tijd dat we over de reis doen is aanmerkelijk meer. De bus kan niet veel harder dan 80 km. Dat mag ook niet, maar u begrijpt dat is wat anders dan een personenauto. Met bijna een gemiddelde van 100 km. En de wachttijd bij de grens is daar natuurlijk ook nog neit bij opgeteld.
Zoals in dit schema opgeschreven, hopen we dat de reis ongeveer zal verlopen.
Transportplan Katwijk – Belarus nov. 2019 (alles sub conditione Jakobi)
18/11 08.00 Vertrek Katwijk. Hele dag onderweg tot overnachting.
19/11 20.00 Hele dag op weg tot grens Belarus
20/11 08.00 Douane Kaslowice Vrachtwagen 1 en Bus
08.00 Vrachtwagen 2 op weg naar Maladetschna
14.00 Kobryn Lossen vrachtwagen 1 en Bus
19.00 Vrachtwagen naar Parking Kobryn.
19.00 Hotel Praag, Kobryn 6 personen.
21/11 08.00 +/- Vertrek naar Vojgany van Bus met 6 personen.
14.00 Aankomst in Vojgany. Vrachtwagen 2?
22/11 Lossen, bezoeken.
23/11 10.00 Vertrek naar Minsk – Hotel
24/11 Kerkdiensten
25/11 11.00 Vertrek naar Kobryn
16.00 Aankomst Kobryn.
26/11 07.00 Ontbijt
08.00 Vertrek naar nieuw project met Valentina
09.00 Aankomst project
11.00 Vertrek
12.00 Aankomst Kantoor Valentina
13.00 Vrachtwagen ophalen Parking / Tanken / Water laden.
15.00 Na wegbrengen tolkastjes aankomst aan grens
20.00 Polen
Op weg tot …. (Overnachting)
27/11 Op de autobaan door Polen en Duitsland. (Overnachting)
28/11 Op de autobaan door Duitsland en Nederland. Thuis
Vrachtwagens geladen. Papieren gereed. Nu nog de visa!
Nog 3 dagen en de reis kan beginnen. Morgen nog de visa en dan staat niets meer in de weg om maandagmorgen de reis te aanvaarden. er is werkelijk nog heel veel aan goederen binnengekomen de laatste weken. het was een hele onderneming voor de dames om alles ingepakt te krijgen. Maar het is gelukt. 2 vrachtwagens vol en in de bus ook nog eens 1200 kg aan kleding.
Daar zullen ook onze persoonlijke spullen inkomen. En etenswaren en een zooitje vis, om voor de mensen in het bejaardenhuis in Vojgany een lekkernij te verzorgen.
Het is wel een geweldige hoeveelheid geworden. Om u een indruk te geven: ruim 15.000 kg kleding en schoeisel. 850 kg aan incontinentiemateriaal. 1700 kg. waspoeder. 25 schooltafels en 44 stoeltjes. 21 rollators. 10 rolstoelen. 5 ziekenhuisbedden en 10 matrassen. 70 schoenendozen gevuld door de kinderen van de Rutgerschool. 50 douchestoelen. heel veel aardewerk (borden, koppen, mokken), glaswerk en bestek. Voorts dekens en lakens, speelgoed, een wasmachine, naaimachines, kinderwagens , stoelen, een heel berg pennen voor de scholen, een scootmobiel voor het bejaardentehuis, 2 koelkasten en een magnetron.
U weet waar ik zondags sta. In Minsk hebben ze er ook behoefte aan. In Uddel stond een kleintje, zo ongeveer als het centrum aan de Melkweg staat. Die zit er tussen. Daar praten we verder niet over. In het verdeelcentrum in Kobryn krijgen ze een cadeau-box met 100 Blijde Boodschappen. Zo maar om mee te nemen. Roept uit aan alle stranden, zeg maar.
Al met al 30 ton aan lading! Dat heeft een waarde voor de overheid van € 40.000. Maar de waarde voor de mensen waar het gebracht wordt ligt vele malen hoger. Immers een gebruikt ziekenhuisbed uit 1995 dat nog goed is, maar niet de uitrusting van een bed uit 2019 heeft, levert op de tweedehandsmarkt misschien €100 op, maar betekent voor de zieke die er in ligt natuurlijk veel meer. En voor de verpleegster die de patiënt moet verzorgen is het heerlijk dat het omhoog kan en weer naar beneden.
U begrijpt dat we heel dankbaar zijn voor alle sponsoren die deze goederen hebben gegeven. Dat bent u. En we proberen u te laten zien dat het allemaal goed terecht komt. Daarom gaan we ook kijken op de plaatsen waar het terecht komt en waar het gebruikt wordt.
Ja de fietsen zou ik bijna vergeten. Ze hebben een wat on-courante maat. Dus nu hebben we er 12 meegenomen en de overige gaan dan in April met het volgende transport mee. Hartelijk dank voor de snelle reactie. En hebt u er nog eens 1 of 2....?
Vanaf maandag komen er weer iedere dag beelden van de reis naar en het verblijf in Wit Rusland.
U begrijpt dat we graag willen dat dit uw hart steelt. Zodat u bereid blijft dit stukje werk te steunen met uw gebed en met uw giften.
Maar we doen dit ook samen. We hebben een gezamenlijke roeping en verantwoordelijkheid. De armen hebt u altijd bij u, heeft de Heere Jezus gezegd. Wij met elkaar zijn slechts de armen van de gemeente die naar deze mensen reiken. Andere armen gaan naar mensen in nood in andere plaatsen. De gemeente draagt het werk. De diakenen doen hun werk, wij met elkaar hetgeen op ons pad is geplaatst en we weten ons gedragen door het gebed van de gemeente en de dienst van de broeders.
Want Christus regeert en doet Zijn Koninkrijk komen!
donderdag 14 november 2019
De laatste vrachtwagen wordt geladen
Vanmorgen werd er al vroeg druk werk verricht. Gerrit ging met Jan de vrachtwagen en de aanhanger ophalen. Via Rhoon naar Soest. Henk ging naar de ambassade in den Haag. Hij kreeg te horen dat het allemaal niet klopte en dat er nog veel meer papieren moesten komen. En dat er nu maar een oplossing was visa tegen betaling voor 6 van de groep. Alleen de twee chauffeurs op de vrachtwagen die naar Vojgany reist kreeg al gratis visa. Zaterdagmorgen weer terug. Dan nog maar eens kijken of de telefonische inspanningen vanuit Kobryn hebben geholpen. We vinden het altijd prettiger om ieder een persoonlijk visum te hebben. Anders ben je bijna verplicht altijd bij elkaar te zijn. Maar we wachten af. Gelukkig dat het Russisch van Henk niet zo denderend is. Dus dat laat hij allemaal rustig over zich heen gaan. 😎.
Ondertussen was Huib druk bezig de lading al vast gereed te zetten met de heftruck in de schuur. Zodoende kon er snel geladen worden. Zoals u aan de foto's kunt zien werd er met man en macht gewerkt de boel in de vrachtwagen te krijgen. En zit hij nu al bijna vol.
Vanavond schrijven we de papieren af. Alles nog even nakijken en de getallen nog een beetje aanpassen, nu we precies weten wat er in zit.
Dan worden door Johan Bulten onze coördinator de officiële papieren gereedgemaakt. En daar kan dan morgen onze Expediteur "van Berkel" dan weer mee aan de slag. De dames daar doen dit altijd gratis voor ons! Dat scheelt allemaal in de kosten.
U bent weer op de hoogte.
Ondertussen was Huib druk bezig de lading al vast gereed te zetten met de heftruck in de schuur. Zodoende kon er snel geladen worden. Zoals u aan de foto's kunt zien werd er met man en macht gewerkt de boel in de vrachtwagen te krijgen. En zit hij nu al bijna vol.
Vanavond schrijven we de papieren af. Alles nog even nakijken en de getallen nog een beetje aanpassen, nu we precies weten wat er in zit.
Dan worden door Johan Bulten onze coördinator de officiële papieren gereedgemaakt. En daar kan dan morgen onze Expediteur "van Berkel" dan weer mee aan de slag. De dames daar doen dit altijd gratis voor ons! Dat scheelt allemaal in de kosten.
U bent weer op de hoogte.
vrijdag 8 november 2019
Grote lading goederen van sponsor de "Vegro" binnengekregen.
Het gaat soms allemaal anders als wij van tevoren bedenken. Anderhalve maand geleden kwamen we lading te kort. En nu hebben we lading in overvloed en moet er gekozen worden. De middelen om een derde vrachtwagen op zo korte termijn te laten rijden hebben we niet. Dus wordt er een keuze gemaakt. Maar hier ziet u wat er zo allemaal nog binnenkwam.
Fietsen. Ongeveer 15.
De vrachtwagen van Huig vol met bedden, rolstoelen, rollators en nog allerlei goederen van de Vegro
Ja, u ziet het goed. Die kwajongen van 81 zit gewoon weer op de heftruck.
Helemaal in zijn element, die Huib.
De schuur staat vol. Het wordt tijd dat we gaan rijden....